মন যায়,
মন যায় আকৌ এবাৰ তোমাক শুনিব!
আজি শব্দবোৰৰ কান্দোনৰ ৰোল,
সুন্দৰতা হেৰুৱা শব্দবোৰ।
মায়াবিনী ৰাতিৰ আন্ধাৰত সুৰৰ বিলাপ!
তুমিহীনতাৰ উকা আভাস।
লৰালিৰ এটি সুৰৰ সোঁৱৰণী!
জীৱনৰ ভগ্নাংশত সুৰৰ বৰণ,
তুমি এটা গানৰ আভৰণ।
তুমি কোন?
এটা কবিৰ কাব্য তুমি!
তুমিয়েই মোৰ কবিতা।
তুমিয়েই মোৰ গীতিমালিতা!
তোমাতেই মোৰ কৈশোৰ, যৌৱন।
এটা কবিৰ কাব্য তুমি!
তুমিয়েই মোৰ কবিতা।
তুমিয়েই মোৰ গীতিমালিতা!
তোমাতেই মোৰ কৈশোৰ, যৌৱন।
মন যায় মোৰ,
আকৌ জীয়াবলৈ সেই সময়।
বিলীন হবলৈ তোমাৰ শব্দৰ মাজত,
তোমাৰ সুৰৰ মাজত!
আকৌ জীয়াবলৈ সেই সময়।
বিলীন হবলৈ তোমাৰ শব্দৰ মাজত,
তোমাৰ সুৰৰ মাজত!
P.S.: Assam lost a gem, a Kohinur, a legend, a people's artist. A person who inspires me to write poems and is an idol of billions. From where should I start? The late 90s brought his unconventional songs and a fresh breath of air to our souls. Or should I mention the late 20s, when a rebel expressed his thoughts and inspired millions of us? That's what Zubeen Garg, aka our Zubeen Da! THIS POEM IS FOR YOU, ZUBEEN DA.
- Rupjyoti
Follow us: lnktr.ee/ImRupjyoti
English translation in the comment section
